Clause เป็นกลุ่มคำที่มีประธานและส่วนขยายเป็นของตัวเอง
โดยส่วนใหญ่ clause จะถูกนำมาใช้เป็นส่วนประกอบของประโยค
เพื่อทำให้ประโยคนั้นยาวขึ้น ตามหลักไวยากรณ์ clause สามารถแบ่งออกได้
2 กลุ่มใหญ่ๆ คือ 1) Independent clause หรือ Main clause 2) Subordinate clause หรือ Dependent
clause ซึ่ง Independent clause คือ clause
ที่มีความหมายสมบูรณ์ในตัวเอง แม้จะแยกออกมาจากประโยคแล้วก็ตาม Independent
clause
ที่แยกออกมาจากประโยค เรียกว่า simple
sentence เพราะเป็นประโยคที่มีประธาน และส่วนขยายเป็นของตัวเองและมีความหมายสมบูรณ์หนึ่งความหมาย
ที่สำคัญคือสามารถอยู่ได้ตามลำพังของประโยคตัวเอง โดยไม่ต้องอิงประโยคอื่นอยู่ และ
simple sentence จะกลายเป็น independent clause ก็ต่อเมื่อไปรวมกับ clause อื่น
เพื่อทำให้เนื้อหาของประโยคนั้นยาขึ้น ส่วน subordinate clause คือ clause ที่มีประธานและส่วนขยายที่เป็นตัวเอง
แต่ไม่สามารถอยู่ได้ตามลำพัง โดยจะอาศัยอยู่กับประโยค independent clause ซึ่งจะแบ่งออกเป็น 3 ชนิด คือ Noun clause ,
Adjective clause และ Adverb clause
Noun clause คือกลุ่มคี่มีประธาน
และส่วนขยายเป็นของตัวเอง และทำหน้าที่เป็นเหมือนคำนามตัวหนึ่ง อีกนัยหนึ่งคือ
ประโยคที่ทำหน้าที่แทนคำนามได้เรียกว่า noun clause ซึ่งเครื่องหมายหรือคำศัพท์ที่ใช้นำหน้า
noun clause ซึ่งเครื่องหมายหรือคำศัพท์ที่ใช้นำหน้า noun
clause โดยปกติแล้วจะต้องมีคำศัพท์ 3 กลุ่มนำหน้าเสมอ
คือ กลุ่มที่ 1 (Question words)
ได้แก่ when , where , why , how , who , whom , what , which และ whose ตัวอย่างเช่น What I told them was
true. (สิ่งที่ผมบอกพวกเขาเป็นความจริง) I don’t know when
he will return. (ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมา) กลุ่มที่ 2
ได้แก่ whether , if ตัวอย่างเช่น I don’t know if
he will past the test. (ฉันไม่รู้ว่าเขาจะผ่านการสอบ) กลุ่มที่ 3
ได้แก่ that ตัวอย่างเช่น I hope that
it was true.
Noun
clause ที่ขึ้นต้นด้วย wh-guestion ถูกสร้างขึ้นมาจากประโยคคำถามที่ตอบตามข้อมูลไม่ตอบ
Yes/No โดยมีหลักการใช้ ดังนี้ 1) where : ใช้กับสถานที่ เช่น Where does he come from ? I
don’t know where he come from. ซึ่ง where he comes from เป็นกรรมของกริยา know 2) when : ใช้กับเวลา เช่น When
does she go ? I don’t know when she goes. 3) Why : ถามหาเหตุผลที่ทำสิ่งนั้นๆ เช่น Why did you do this ? Tell me why
you did this. 4) How เช่น How old is she ? I didn’t know
how old she is. 5) Who : ใช้แทนคนเป็นได้ทั้งประธานและกรรมของประโยค
เช่น Who is she ? No one knows who she is. She เป็นประธานไม่ใช่
who 6) Whose : ใช้นำหน้าคำนาม เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของเช่น
Whose car is that ? I don’t know whose car that is. 7) Which : ใช้พูดถึงคนไหนหรือสิ่งไหนใช้เป็น subject หรือแสดงความเป็นเจ้าของก็ได้
เช่น Which would be the best route ? Which route would be best isn’t
obvious.
Noun clause ที่ขึ้นต้นด้วย whether หรือ
if จะเป็น noun clause ที่ถูกสร้างมาจากคำถาม
Yes/No question ดังนั้นเมื่อต้องการเปลี่ยนคำถามจำพวก Yes/No
question ให้เป็น Noun clause จึงจำเป็นต้องนำ
whether หรือ if มาขึ้นต้นประโยค เช่น Will
he pass the test ? I don’t know whether he will pass the test. I
don’t know if he will pass the test. เป็นการใช้ whether หรือ if นำหน้า noun clause ที่สร้างมาจาก
Yes/No question – Does she want more coffee ? I wonder whether she wants
more coffee. หรือ I wonder if she want more coffee. มีหมายเหตุดังนี้ 1) ในภาษาอังกฤษ whether ให้ความรู้สึกเป็นทางการมากกว่า if 2) whether or not นำมาใช้ในประโยค noun clause ได้เช่นกัน 3)
Noun clause ที่ขึ้นต้นด้วย that จะใช้เมื่อ noun
clause ถูกสร้างมาจาก statement ซึ่งจริงๆ that ที่ขึ้นต้นด้วยประโยค noun clause จะไม่มีความหมายในตัวเองเพียงแต่ทำหน้าที่นำหน้า
noun clause เท่านั้น ดังนั้นจึงเห็นบ่อยครั้งที่ผู้ใช้ละ that
ไว้โดยเฉพาะเมื่อใช้พูด เช่น statement : She is a good
teacher. Noun clause : I think that she is a good teacher. เป็น I
think she is a good teacher. (ละ that)
หน้าที่ของ Noun clause ใช้เหมือนคำนามคำหนึ่ง คือใช้เป็นประธาน กรรมหรือกรรมของคำบุพบท ดังนี้ 1)
ใช้ noun clause เป็นประธานของประโยค
โดยจะเป็นประธานเอกพจน์เสมอและมีโครงสร้างดังนี้ Marker + subject2 + verb
2 + verb 1 + complement ตัวอย่างเช่น Whether he will agree
to this is doubtful. (เขาจะเห็นด้วยกับสิ่งนี้หรือเปล่ายังเป็นที่สงสัยอยู่)
2) ใช้ Noun clause เป็นกรรมของกริยาในประโยคโดย
noun clause จะทำหน้าที่เหมือนคำนามคำหนึ่งโดยมีโครงสร้างดังนี้
subject 1 + verb 1 + Marker + subject2 + verb 2 เช่น She says that she
won’t study. (หล่อนพูดว่าจะไม่เรียนแล้ว) (that she won’t
study เป็นกรรมของกริยา says)
กริยาต่อไปนี้มักจะวางอยู่ข้างหนา noun
clause ที่ทำหน้าที่เป็นกรรมโดยเฉพาะ that clause เช่น accept , acknowledge , admit , advise, agree , allege ,
announce , appear , assume , assure , ask . add , beg , command , confess ,
declare , demand , demonstrate , determine , discover , doubt , expect , fear ,
predict , feel , happen , hope , imply , inform , insist , learn , mean ,
observe , order , undertake , presume , pretend , promise , propose , guarantee
, recognize , recommend , remark , remind , request , resolve , seem , suppose
, swear , tech ,wish
กริยาที่สามารถมี noun clause ที่ขึ้นต้นด้วย wh-question จำพวก what ,
when , where , who , why หรือ how ตามหลังได้ด้วย
ได้แก่ arrange , ask , believe , consider , decide , estimate , find ,
forget , hear , imagine , indicate , wonder , notice , prove , realize , reveal
, say , see , show , state , suggest , tell , understand เช่น I
forget who told me this. กริยาจำพวก appear , happen ,
occur , seem ต้องการประธานเป็น it เช่น It
appears / seems that I have read the wrong book. กริยาจำพวก think
, believe โดยปกติแล้วทำเป็นปฏิเสธที่ main clause ไม่ใช่ที่ noun clause เช่น I don’t think
we’ve got time. กริยาจำพวก
suppose , imagine , expect สามารถทำเป็นปฏิเสธ (เติม not) ได้ทั้งประโยค main clause และ subordinate
clause (noun clause) เช่น I don’t suppose you’re used to
this weather.
หน้าที่ของ noun clause ใช้เป็นกรรมของ preposition (คำบุพบท) โดย noun
clause จะวางอยู่หลังคำบุพบทนั้นๆ เช่น There is no meaning
in what she says. (what she says วางไว้หลัง preposition
–in ดังนั้นจึงถือว่าเป็นกรรมของ -in) Prapet laughed at
what I did. (what I did วางหลัง preposition –at และเป็นกรรมของ at) Pay attention to what I
am going to say. She paid no attention
to what I said. (what I said เป็น noun clause เป็นกรรมของ preposition –to) He had to manage with whatever he
got. (whatever he got เป็น noun clause ที่เป็นกรรมของ
preposition -with)
หน้าที่ของ noun clause นอกจากทำหน้าที่เป็นประธาน เป็นกรรม
และเป็นกรรมของคำบุพบทแล้ว ยังสามารถทำหน้าที่เป็นส่วนเติมเต็ม (complement) ของประโยคและเป็น Apposition ได้อีกด้วย
การใช้เป็นส่วนเติมเต็ม (complement) ของประโยคเช่น The
difficultly was how Prayong was going to find us in the crowded.
(how Prayong was going to find us in the crowded เป็น oun
clause และเป็นส่วนเติมเต็มความหมายของกริยา was ให้สมบูรณ์ด้วย) The problem is how the refugees can be helped.
(how the refugees can be helped เป็นส่วนที่ทำให้กริยา is สมบูรณ์ขึ้น)
จากการเรียนรู้เรื่อง noun clause ในห้องเรียนและมีการศึกษาเพิ่มเติมจึงได้เข้าใจว่า
noun clause ก็ทำหน้าที่เหมือนกับคำนาม เป็นทั้งประธาน กรรม
หรือกรรมของคำบุพบท ซึ่งสามารถขึ้นต้นด้วย 1) Wh-question + subject + verb
ซึ่ง wh-question ได้แก่ where , when
, why , how , who , whose , which 2) Yes/No question + subject + verb ซึ่งจะขึ้นต้นด้วย if , whether มีความหมายว่า
หรือปล่า , หรือไม่ แต่ในภาษาอังกฤษ whether ให้ความรู้สึกเป็นทางการมากกว่า if ทั้งนี้การเรียนเรื่อง
noun clause จะมีประโยชน์สำหรับการแปลเป็นอย่างมาก เพราะจะเกิดความสับสนระหว่าง if clause
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น